نقش پلیمرهای طبیعی و منعقدکننده های شیمیایی در آبگیری لجن

در مسائل مربوط به تصفیه فاضلاب، دفع بهداشتی لجن حاصل، از اهمیت بالایی برخوردار است. با توجه به حجم بالای آب موجود در ساختار لجن (95-99 درصد)، هزینه بالای حمل و دفع لجن مرطوب و نیز نیاز به آبگیری لجن پیش از فرایندهای کودسازی یا سوزاندن، آماده سازی و آبگیری از ارکان اساسی مدیریت و تصفیه بهینه لجن محسوب می گردد. در این راستا در مجموعه عملیات تصفیه لجن، آماده سازی شیمیایی از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. از آنجا که آماده سازی لجن با ترکیبات طبیعی از ارجحیت زیست محیطی و اقتصادی بالاتری نسبت به ترکیبات شیمیایی برخوردار است، متخصصین در تلاش برای یافتن مواد مناسب جهت جایگزینی می باشند. در این پژوهش به بررسی کارائی کیتوزان، نشاسته، عصاره لوبیا، عصاره پوست انار و سقز به عنوان پلیمرهای طبیعی در آماده سازی و آبگیری لجن و مقایسه آن با عملکرد منعقد کننده های شیمیایی آلوم و کلرید فریک پرداخته شد. طبق نتایج حاصل، کیتوزان و عصاره پوست انار، راندمان بالا و بسیار نزدیکی را با منعقد کننده شیمیایی کلرید فریک نشان دادند. به نحوی که درصد رطوبت کیک لجن در نمونه های آماده شده با این مواد به ترتیب از 94/2 درصد به مقادیر 87/33، 88/31 و 86/91 درصد و زمان فیلتراسیون در حدود 55/5، 62/9 و 55/5 درصد کاهش یافت. کاربرد آلوم نیز درصد رطوبت کیک را به 87/41 و زمان فیلتراسیون را 48/14 درصد کاهش داد. آماده سازی لجن با عصاره لوبیا راندمان بالایی را در کاهش رطوبت کیک لجن نشان نداد و زمان فیلتراسیون را 22 درصد کاهش داد. در میان ترکیبات مورد استفاده، بالاترین میزان مصرف مرتبط با سقز مشاهده شد که زمان فیلتراسیون و حجم لجن را به ترتیب 5/28 و 19/7 درصد کاهش و رطوبت کیک را به 92/5 درصد تقلیل داد. آماده سازی لجن با نشاسته نیز زمان ttf را 30 و رطوبت کیک را 3/8 درصد کاهش داد.